เป็นเรื่องง่าย

 

 

เป็นเรื่องง่ายมากที่จะมีเมตตาอาทรต่อผู้อื่น

ผู้ยังเยาว์วัย เบิกบานดังหญิงสาว หรือร้าวรานอย่างผู้ชรา

เป็นเรื่องง่ายมากที่จะใจเย็นแล้วมอบคำอธิบาย

แก่เด็กทึ่มผู้จ้องเราตาแป๋วไม่ละสายตา

เป็นเรื่องง่ายอีกเช่นกัน

ที่จะหลงคิดไปว่าเราเอง

ก็เป็นคนดีเหมือนกัน

 

ทว่า

เป็นเรื่องขึ้นมาทันทีเมื่อสายตาอันกรุณาปรานีของฉันนั้นเคืองขุ่น

เป็นอัตตาที่แท้อันเปี่ยมล้น

ไหนใครกันที่นึกว่าตนเป็นคนดี?

 

เป็นเรื่องง่ายที่จะแบ่งฝักฝ่ายแล้วแปะป้ายให้ศัตรู

เป็นเรื่องง่ายที่จะละสายตาจากตนเองยามฉุนเฉียว

ง่ายพอๆ กันกับการลบเขาทิ้งไปมิให้เหลือสักส่วนเสี้ยว

 

เป็นเรื่องง่ายที่จะเมินหน้าหนีจากสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ

เป็นเรื่องง่ายที่จะลืมๆ มันไป

ง่ายพอกันกับคราวจดจำมัน

เป็นเรื่องสิ้นเปลืองอารมณ์

ไหนใครกันที่บอกว่ากล้าสบตาตนเอง?

 

 

 

เป็นเรื่องง่ายที่จะใคร่ครวญยามพายุบ้าพัดผ่านไป

เป็นเรื่องง่ายที่จะตระหนักถึงความสำคัญ

ในเมตตาและรักอีกสักครั้ง

เป็นเรื่องง่ายที่จะปลอบใจตน

ว่าทั้งหมดนั้นไม่จีรัง

 

เป็นเรื่องธรรมดา

ของมนุษย์สันดานหนา

ที่ต้องขัดเกลาตนเองทุกวัน