เมื่อผิดหวัง..

 

 

ครั้งวัยเยาว์เราอาจลืมความผิดหวังได้ง่าย เพราะมีโอกาสอีกมากมายให้เริ่มใหม่

ประโยคข้างบนเป็นข้ออ้างของผู้ใหญ่ ผู้ทอดอาลัยในความผิดหวังของตนเอง

 

ครั้งวัยเยาว์เมื่อเราผิดหวัง ก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะถล่มทลาย

“แต่มันก็ไม่ถล่มหรอกนะ…”

ผู้ใหญ่คนเดิมปลอบ

 

ความผิดหวังเดินทางมาเยือนเราอยู่เสมอ บางครั้งทิ้งช่วงห่างนานนานที แต่บางทีมาถี่ๆ เหมือนจะคิดถึงเรามาก

 

เวลาความผิดหวังเคาะประตูเด็กๆ ก็สะดุ้งเฮือก

แต่ใช่ว่าผู้ใหญ่ทุกคนจะสามารถเดินไปเปิดประตูได้อย่างสง่าผ่าเผย

 

แล้วผู้ใหญ่คนเดิมก็พูดอีกครั้ง

“โลกยังไม่ถล่มหรอกนะ…”

“แล้วจะให้ัฉันทำยังไง!”

เด็กตะโกนออกไปเพราะหมดความอดทน (แต่ไม่เป็นไรหรอก เด็กไม่ควรต้องฝืนทนอะไรมากเกินไป)

 

ผู้ใหญ่ได้แต่เงียบแล้วจากไป

เพราะความผิดหวังกำลังยืนรออยู่ที่หน้าประตู

 

 

 

 

ก๊อก

ก๊อก

 

 

 

 

แด่น้องชาย ในความผิดหวังลูกใหญ่ก้อนแรกๆ ของชีวิต