Into Thin Air
Jon Krakauer เขียน / อินทนนท์ แปล
มติชน, 2544
ฉาก: เทือกเขาหิมาลัย เปิดเรื่องที่ยอดเอเวอร์เรสต์ จบเรื่องราวต่างๆ ที่ค่ายฐาน
ตัวละคร: นักพิชิต นักกีฬา นักผจญภัย(ที่เป็นนักธุรกิจด้วย เรียกสั้นๆ ว่า ไกด์) ตัวแทนประเทศชาติ ชาวเชอร์ปา
อุปนิสัยตัวละคร: บ้างช่างสังเกตการณ์ บ้างมุ่งมั่น บ้างผยอง บ้างบ้าบอ บ้างจริงใจ บ้างมีจิตส่วนรวม บ้างหัวหมอ บ้างน่าคบ บ้างปลิ้นปล้อน บ้างเป็นเพียงคนโง่ที่อยู่บนที่สูง บ้างเป็นส่วนผสมอย่างละนิดอย่างละหน่อยของที่กล่าวมาทั้งหมด
เหตุการณ์: คณะปีนเขาหลายคณะ แออัดกันขึ้นยอดเอเวอร์เรสต์ เนื่องจากเป็นช่วงวันเวลาที่สภาพอากาศเป็นใจที่สุด แต่หลังจากยืนมึนๆ เบลอๆ เหนื่อนแสนเหนื่อยเพราะสมองขาดออกซิเจนบนยอดแล้ว บางส่วนกลับลงมาไม่ทันพายุที่ก่อตัวขึ้น ทำให้พวกเขาติดอยู่ที่ระดับความสูงมากกว่า 26,000 ฟุต บางส่วนรอด บางส่วนตาย
คุณจะขึ้นไปบนนั้นทำไม?
นักสำรวจผู้หนึ่งตอบ “ก็เพราะมันอยู่ตรงนั้น”
หลายร้อยปีถัดมา เมื่อการพิชิตเอเวอร์เรสต์เป็นธุรกิจและกีฬาเชิงไลฟ์สไตล์
คุณจะขึ้นไปบนนั้นทำไม?
ก็มันเป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกโดยอ้อม ว่า ‘คุณ’ เป็นคนที่มุ่งมั่นอย่างแรงกล้า มีใจรักการผจญภัย ฉลาด เอาตัวรอดในสถานการณ์คับขัน น่าพึ่งพา น่าไว้ใจ แมนๆ ไม่น่าเบื่อ เป็นนักปฏิบัติมาดเท่
แต่หนังสือเล่มนี้เป็นบทบันทึกการสูญเสีย ประกอบด้วยประวัติความเป็นมาของเหล่าบุคคลที่ปีนป่ายขึ้นไปยัง โจโมลุงมา (เทพมารดรแห่งโลก) หรือ สักการะมาธา (เทวีจากฟากฟ้า) ผู้เขียนคือนักปีนเขาคนหนึ่งที่ร่วมขึ้นไปพิชิตยอดเอเวอร์เรสต์ในคณะนี้ ทีแรกเขาตั้งใจจะเขียนสกู๊ปเรื่องธุรกิจไกด์นำเที่ยวพิชิตเอเวอร์เรสต์ แต่เมื่อเกิดเหตุเสียชีวิตขึ้น รวมถึงผู้นำคณะ 2 คณะที่รับผิดชอบความปลอดภัยของคนในคณะต่างก็เสียชีวิตทั้งคู่ เหตุการณ์นี้จึงสั่นสะเทือนจิตใจเขาอย่างรุนแรง
มันสะเทือนใจมาก แม้คุณจะไม่ปีนเขาก็เถอะ และมันก็ฉายภาพน่าสนใจมาก เพราะในความสูงหลายหมื่นฟุตนั้น แม้ได้ชื่อว่าเป็นผู้พิชิตแต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะเท่เลย บนนั้นก็คือเหล่ามนุษย์อันหลากหลายทั้งน่าคบและน่าชิงชัง ซึ่งไม่ต่างอะไรกับมนุษย์บนพื้นราบเลยสักนิด
คุณจะขึ้นไปบนนั้นทำไม?
เขาไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงออกเดิน
ผมเพียงแต่ภาวนาให้เขาเก็บแรงไว้บ้าง เผื่อขาลง